سندرم آسیت و یا سندرم افزایش فشار خون ریوی در طیور گوشتی

سندرم آسیت اولین بار در مناطق پرورشی با ارتفاع بالا(و فشار اکسیژن اندک) در بولیوی دیده شد. از آن زمان به بعد این سندرم در تمامی نقاط دنیا با ارتفاع بالا و یا اندک دیده شده است. امروزه با توجه به انتخاب ژنتیکی طیور گوشتی و سرعت رشد بسیار بالا در آن ها رشد دستگاه تنفس به خوبی صورت نمی گیرد و نیازمندی های اکسیژنی طیور به خوبی تامین نخواهد شد. در پرورش مرغداری گوشتی مشکلات تهویه ای، عدم توجه به برنامه های نوری و بیماری ها تنفسی همگی از علل موثر در بروز این سندرم می باشند که با اجرا برنامه نوری و مدیریتی سالن و بهبود تهویه می توان تا حدود زیادی از بروز این سندرم کاست.

سندرم آسیت اولین بار در مناطق پرورشی با ارتفاع بالا(و فشار اکسیژن اندک) در بولیوی دیده شد. از آن زمان به بعد این سندرم در تمامی نقاط دنیا با ارتفاع بالا و یا اندک دیده شده است. امروزه با توجه به انتخاب ژنتیکی طیور گوشتی و سرعت رشد بسیار بالا در آن ها رشد دستگاه تنفس به خوبی صورت نمی گیرد و نیازمندی های اکسیژنی طیور به خوبی تامین نخواهد شد. در پرورش مرغداری گوشتی مشکلات تهویه ای، عدم توجه به برنامه های نوری و بیماری ها تنفسی همگی از علل موثر در بروز این سندرم می باشند که با اجرا برنامه نوری و مدیریتی سالن و بهبود تهویه می توان تا حدود زیادی از بروز این سندرم کاست.

سندرم  آسیت علل گوناگونی دارد که مهمترین آن ها عبارتند از :

ژنتيك، ارتفاع ( آسيت در مناطقي كه ارتفاع بالايي از سطح دريا دارند بيشتر مشاهده مي شود)، سرماي زياد سالن ، انرژی بالا در جیره، دان پلت(در مواردی که برنامه نوری استفاده نشود)، مسمومیت ها، بیماری های درگیر کننده کبد و کلیه، کمبود ویتامین ای و سلنیوم، جنسیت (در خروس ها بیشتر دیده می شود).

علائم بالینی بیماری:

در طیور گوشتی بیشترین زمان رخداد بیماری در سنین 5-6 هفتگی می باشد. طیور درگیر کوچکتر از سایر پرنده ها هستند و تاج چروکیده و وضعیت بدنی بی حالی را دارند. در مراحل پیشرفته بیماری حضور مایعات همراه با فیبرین در محوطه بطنی دیده می شود. پرنده ها تمایلی به حرکت ندارند و مشکلات تنفسی و سیاه شدن تاج و ریش در آن ها مشهود می باشد.

علائم کالبد گشایی:

مهمترین علائم بیماری شامل بزرگی سمت راست قلب می باشد. افزایش مایعات فیبرینی در محوطه بطنی نیز اگر چه همواره حضور ندارد ولی مشخصه اصلی بیماری می باشد.

برای پیشگیری از سندرم آسیت چه باید کرد؟

در پرندگانی که در معرض خطر قرار دارند مدیریت رشد اولیه راهکار بسیار مناسبی است.  برنامه های مدیریت نور و محدودیت هایی در برنامه دان دهی از مهمترین نکات کنترل آسیت می باشند. در ارائه برنامه های نوری باید توجه داشت که اگر چه رشد اولیه با محدودیت هایی مواجه هست ولی رشد جبرانی در انتها سبب خواهد شد تا میزان وزن گیری پرنده در نهایت طبیعی باشد.

استفاده از مکمل هایی همچون ویتامین ای، ویتامین سی و ال آرژنین می توانند در پیشگیری از بروز بیماری مفید واقع شوند. استفاده  بخشی از جیره از بی کربنات سدیم(جوش شیرین) به جای نمک  و همچنین بهبود تهویه از دیگر راهکار های ارائه شده برای کنترل آسیت می باشد.