در هفته اول بعد از هچ جوجه گوشتی توانایی هضمی ( گوارشی) محدودی دارد که به مرور با افزایش سن توانایی بیشتری بدست می آورند. یک سری تحقیقات برای بهتر کردن فرمولاسیون پیشدان جوجه گوشتی انجام شده است. برای پوشش دادن کسری کربوهیدراتها تحقیقاتی انجام شد که کدام یک از رژیم های ذرت، سرگم و یا ارزن مرواریدی در 14 روز اول بعد از هچ به جوجه های گوشتی داده شود. ارزن مرواریدی ثابت کرد که یکی از مواد اولیه عالی برای رژیم غذایی پیشدان است.
برای ارزیابی منابع پروتئین، قدرت هضم آمینو اسید در دانه ها، کنسانتره ها که در جیره غذایی استفاده می شود با دو متد و در سنهای 7 و 21 روز ارزیابی می شود. جوجه ها در سن 7 روزگی پایین ترین قدرت هضم آمینو اسید را دارند در حالی که قدرت هضم این آمینو اسید در خروس های بزرگتر بیشتر می باشد.
بخاطر محدودیت هضم جوجه های جوان، ممکن است جوجه های جوان نیازهای متفاوتی از جوجه های بزرگتر داشته باشند. به این منظور و یک سری مطالعات انجام شده تا مشخص کند آیا قدرت جذب لیزین و سولفور در سنهای 7 و 21 روزگی متفاوت است ؛ در خلال این مدت زمان هیچ شاخصی برای لیزین و سولفور دیده نشد.
فسفر یکی از مواد اولیه مهم در خوراک جوجه است و فسفر های مصنوعی ( شیمیایی) معمولا ً برای تامین نیاز جوجه ها به خوراک آنها اضافه می شود. در درجه اول خاکستر پای مرغ به عنوان یک تکنیک برای افزایش مواد معدنی استخوان ها استفاده می شود. نتیجه این مطالعات نشان می دهد که خاکستر پای مرغ پاسخی است به ارزیابی نقش فسفر غیر ارگانیک در جیره های پیشدان . فسفات کلسیم غیر فلورین و دی کلسیم فسفات بعنوان فسفر غیر ارگانیک برای رژیمهای گوشتی استفاده می شود. بهرحال میزان فسفر موجود در فسفات کلسیم غیر فلورین کمتر از فسفر دی کلسیم فسفات می باشد، برای ارزیابی چنین موردی 2 مطالعه بر روی اولین هفته پس از هچ باید انجام گیرد. میزان مصرف DTP در طول هفت روز اول به طور موثری کاهش نمی یابد ، بنابراین نشان دهنده این است که میزان فسفر در فسفات کلسیم غیر فلورین دارای فسفر رضایت بخش برای رژیم پیشدان می باشد.
